نمونه گیری
نمونه گیری، فرآیندی است که در آن نمونه‌ای از جامعه مورد مطالعه انتخاب می‌شود. این فرآیند، در ازمایشگاه‌ها بسیار مهم است زیرا به دلیل محدودیت منابع و زمان، انتخاب نمونه مناسب باعث کاهش هزینه‌ها و افزایش دقت آزمایش می‌شود. در ادامه، نمونه‌گیری‌هایی که در ازمایشگاه‌ها استفاده می‌شود، توضیح داده می‌شود.
-
نمونه گیری تصادفی ساده: در این روش، نمونه به صورت تصادفی و بدون توجه به ویژگی‌های جامعه انتخاب می‌شود. این روش از ساده‌ترین و معمول‌ترین نمونه گیری‌ها در ازمایشگاه‌ها است.
-
نمونه گیری تصادفی خوشه‌ای: در این روش، جامعه به چند خوشه تقسیم شده و از هر خوشه، به صورت تصادفی نمونه‌گیری می‌شود. این روش در مواردی مفید است که داده‌های جمع‌آوری شده در هر خوشه به یکدیگر نزدیک باشند.
-
نمونه گیری پنجره‌ای: در این روش، جامعه به چند پنجره تقسیم شده و از هر پنجره، یک نمونه گرفته می‌شود. این روش در مواردی مفید است که جامعه به صورت مکانی قرار داشته باشد.
-
نمونه گیری خودانتخابی: در این روش، نمونه‌ها براساس ویژگی‌های خاصی که در نظر گرفته شده انتخاب می‌شوند. این روش برای جمع‌آوری داده‌هایی با ویژگی‌های خاص مناسب است.
-
نمونه گیری گروهی: در این روش، نمونه‌ها از گروه‌های مختلفی
انتخاب می‌شوند که در آن‌ها ویژگی‌هایی مشابه وجود دارد. این روش در مواردی مفید است که می‌خواهیم مقایسه بین گروه‌های مختلفی انجام دهیم.
-
نمونه گیری چند مرحله‌ای: در این روش، ابتدا نمونه‌ای از خود گروه‌های اصلی انتخاب شده و سپس از داخل هر گروه، نمونه‌های بیشتری انتخاب می‌شوند. این روش در مواردی مفید است که می‌خواهیم از یک جامعه بزرگ داده‌های بیشتری جمع‌آوری کنیم.
-
نمونه گیری قراردادی: در این روش، نمونه‌ها براساس قرارداد یا توافق خاصی با یک یا چند فرد یا سازمان انتخاب می‌شوند. این روش در مواردی مفید است که برای دسترسی به جامعه مورد نظر، نیاز به توافق خاص با افراد یا سازمان‌های مشخص داریم
-
